نیلوفر

مرز خوابم می گذشتم،سایه یک نیلوفر روی همه این ویرانه فرو افتاده بود کدامین بادبی پروا،دانه این نیلوفر را به سرزمین خواب من آورد؟در پس درهای شیشه ای رویاها درمرداب بی ته آیینه ها هرجاکه من گوشه ای از خودمرا مرده بودم،یک نیلوفر روییده بود.گویی او لحظه لحظه درتهی من می ریخت ومن درصدای شکفتن او لحظه لحظه خودم را میمردم. بام ایوان فرومی ریزو وساقه نیلوفربرگرد همه ستون ها می پیچید. کدامین بادبی پروا دانه این نیلوفر را به سرزمین خواب من آورد؟ نیلوفر رویید،ساقه اش از ته خواب شفاف سرکشید.من به رویا بودم،سیلاب بیداری رسید.چشمانم را در ویرانه خوابم گشودم: نیلوفر به همه زندگی ام پیچیده بود.در رگ هایش،من بودم که می دویدم.هستی اش درمن ریشه داشت،همه من بود .کدامین باد بی پروا دانه این نیلوفر رابه سرزمین خواب من آورد..؟